Ο Νίνο Ζάνο πάσχει από βαριά μορφή αϋπνίας. Τα έργα του δεν είναι στην ουσία παρά ένα κάλεσμα στο δεινό θεό από την Λήμνο και τέκνο της Νυκτός, τον Ύπνο. Ο άγρυπνος "γραφιάς" υπέθεσε πως η νωθρή και επιβραδύνουσα χάραξη γραμμάτων θα τον χαλάρωνε και πως ύστερα ο φοβερός θεός θα ερχόταν επιτέλους να τον τυλίξει με τα φτερά του, αφού πρώτα θα τον ράντιζε με το -μουσκεμένο από την δροσιά της λήθης- κλαδί του.
Πρώτου καταφύγει σε αυτό το γράψιμο μυστηριακού τύπου, είχε δοκιμάσει να λύσει το πρόβλημα της αϋπνίας εμπιστευόμενος την επιστήμη. Όμως όχι μόνο η παταγώδης της αποτυχία, αλλά και η διόγκωση του προβλήματος εξαιτίας της, τον οδήγησε τελικά στην προεπιστημονική σκέψη. Εκεί δηλαδή όπου ο ύπνος έπαυε να είναι φυσικό φαινόμενο και γινόταν μία αμιγώς πνευματική διεργασία. Κάθε λέξη και κάθε πρόταση του Ζάνο έχει τοποθετηθεί στο χαρτί μετά τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες και πριν την ανατολή. Το αντικρουόμενο στοιχείο που διαπερνάει ολόκληρο το έργο του, πηγάζει από το ταυτόχρονο κάλεσμα του Ύπνου, αλλά και της Μούσας. Δηλαδή της ταυτόχρονης πρόσκλησης του θεού της λήθης και της θεάς της μη λήθης. Διχοστασία χαρακτήρος, θα πουν οι γιατροί.
Ο Νίνο Ζάνο έχει γράψει δύο σονάτες, τρία θεατρικά, μία συλλογή χρονογραφημάτων, μια συλλογή διηγημάτων, μία συλλογή ποιημάτων και ένα μυθιστόρημα. Προς το παρόν έχει επιλέξει να μην δημοσιεύσει τα πονήματα του για λόγους αδιευκρίνιστους, έως και μυσταγωγικούς. Είναι βλέπετε ανομολόγητος θιασώτης της πυθαγόρειας σκέψης και ειδικότερα του "λάθε βιώσας". Ο μοναδικός του φίλος, ο Μαχάον ο Σκιατραφής, μας δίνει μία διαφορετική εκδοχή της αδιαλλαξίας του. Ισχυρίζεται πως ο Ζάνο νιώθει πολύ κατώτερος του έργου του και πως κατά βάθος ανησυχεί μήπως φανερωθεί ο αστοιχείωτα οικοδομημένος χαρακτήρας του ως εμπνευστής και δημιουργός των αριστουργημάτων του. Kάποτε μάλιστα του είχε εκμυστηρευτεί, ότι τον ανακουφίζει η σκέψη να γράφει για τους αγέννητους.
Το magnum opus του, ένα μυθιστόρημα με τίτλο "Άστεγες Χελώνες", έχει μεταφραστεί σε εξωγήινους πολιτισμούς που ενδιαφέρονταν εντόνως για το ψυχογράφημα του Τηλέμαχου, του ήρωα αυτής της πρωτοπρόσωπης αφήγησης. Βλέπετε οι κάτοικοι των εξωηλιακών πλανητών έχουν την πολυτέλεια να γνωρίζουν την μελλοντική καταξίωση του συγκεκριμένου βιβλίου, μιας και αντιλαμβάνονται τον χρόνο τελείως διαφορετικά από τα ανθρώπινα όντα, δηλαδή μη γραμμικά.
Κατόπιν "στρατηγικών" διαπραγματεύσεων καταφέραμε να πείσουμε τον συγγραφέα να μας κάνει την τιμή να αρθρογραφήσει, έστω και σε μορφή ιστολογίου, μία νέα σειρά διηγημάτων με τίτλο: "Ἀπόψεις ἑνὸς Ἀστροναύτη". Ο ίδιος το χαρακτηρίζει με έπαρση, ως ψίχουλα από το πλούσιο δείπνο του ανέκδοτου, αστοιχείωτου και ταυτόχρονα ιδιοφυούς του έργου. Εμείς (οι Nozerunners) θεωρούμε πως αποτελεί μια χρήσιμη και αναγκαία πρώτη επαφή με την αβαθή του εμβρίθεια και την επιπόλαιη σωφροσύνη του.